Έχω την ''τύχη'' να είμαι το πρώτο παιδί της οικογένειας, αυτό σημαίνει ότι οι γονείς μου πέρασαν όλες τις ''πρώτες στιγμές-εμπειρίες'' με εμένα. Αυτό ειναι και θετικό και αρνητικό. Γιατί στην ζωή μου είχα πολλές απαγορεύσεις αλλά και ''ενθουσιασμούς'' που αργοτερα καταλαβαν οτι κάποια πράγματα τελικά ήταν σωστά ή λάθος. Η πιο τυχερή της παρέας είναι η αδερφή μου καθώς έχω στρώσει τον δρόμο και οι γονείς μου είναι πιο χαλαροί γιατί το έχουν ζήσει... καταλαβαίνεται τι εννοώ.
Ο γάμος μας ήταν ένας απο τους ενθουσιασμούς των γονιών μου. Ηθελαν τα πάντα στην εντέλεια και παραδοσιακά. Εγω με τον άντρα μου, θέλαμε κατι πιο ήσυχο, κατι πιό κλειστό, με νταβαντούρια μεν αλλα χωρις ανθρωπους που είχα χρόνια να τους δω δε....
Τους καταλαβαίνω γιατί πάντρευαν το πρώτο τους παιδί και ήθελαν να το γιορτάσουν με όλους τους συγγενείς και φίλους αλλα αυτό τους κόστισε πολύ ακριβά. Οταν λέω πολύ ακριβά εννοώ ξοδεψαν αρκετα χρήματα γιατι στην τελική αυτή την πλήρωσαν την νύφη. Λόγω του πλήθους των καλεσμένων!!! Κουτουλάω το κεφάλι μου στον τοίχο γιατί αν έδιναν αυτά τα λεφτα σε εμένα θα έπερνα αυτοκίνητο.
Για τις λεπτομέρειες του γάμου ασχολήθηκα μόνη μου, με φίλες να με βοηθούν και με την μαμά μου να προσθέτει εργασίες.
Ξέρετε.... να κάνουμε και αυτό, να κάνουμε και εκείνο, μην ξεχάσουμε και αυτό και εκείνο κλπ κλπ.... ούφ
