Πριν λιγες μερες επισκέφτηκα τον γυναικολόγο μου για το τσεκ απ που γίνεται 2-3 μηνες μετά τον τοκετο. Παράλληλα ανυπομονούσα να τον ρωτήσω πότε θα μπορουσαμε να κανουμε προσπάθεια για δευτερο παιδάκι. Η απάντησή του ηταν ενθαρρυντική. Στις μέρες μας και δυο μηνες μετα απο καισαρικη αν μεινεις εγκυος δεν υπάρχει θέμα. Βεβαια το καλυτερο θα ηταν να δωσουμε χρόνο στο σώμα μας να επανέλθει.
Το απογευμα κάναμε μια συζητηση επι του θέματος με τον συζυγο. Δεν φανηκε να ειναι θετικος. Με πολλά επιχειρήματα του με εκανε να το ξανασκεφτω. Οι λόγοι να μην κανουμε αλλο παιδι πολλοί. Τα πλεονεκτήματα ομως του να εχεις μονο ενα παιδι αρκετά. Με μια κουβέντα '' Θα μπορουμε να του παρέχουμε τα πάντα''
Αν και συμφωνησα μαζι του, μεσα στο μυαλό μου ακομα γυριζει η ιδέα ενός δευτερου παιδιου. Ευτυχώς η σταση του συζυγου δεν ηταν εντελως αρνητικη, Το μέλλον θα δείξει. Αυτο που θελω ειναι, μεγαλώνοντας το παιδι μου, να μπορει να αντιμετωπίσει τον κόσμο εχοντας ένα άτομο που θα το ενώνουν δεσμοί αίματος για να ακουμπήσει πάνω του στα δύσκολα.
Παρόλα αυτά εκανα μια ερευνα στο διαδικτυο σχετικά με τα μοναχοπαίδια.
Το πρωτο που διαβασα ειναι οι ταμπέλες που βάζουν στα μοναχοπαίδια.
Κακομαθημένα
Εγωιστές
Μόνος
Αντικοινωνικά
Θελουν να ειναι το κέντρο της προσοχής.
Δεν ξερουν να μοιραζονται
Δεν νοιάζονται για τους άλλους.
Δεν γίνονται ανεξάρτητοι ενήλικες.
Ναι είναι γεγονός ότι το μοναχοπαίδι απολαμβάνει την αμέριστη προσοχή των γονιών του αλλα είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι αυτή η προσοχή θα κακομάθει απαραίτητα το παιδί. Η καλή ή κακή συμπεριφορά του παιδιού στην πραγματικότητα εξαρτάται από την ανατροφή και τα όρια που θέτουν οι γονείς στην διαπαιδαγώγησή του. Είναι επομένως καθαρά στο χέρι των γονιών το πώς θα συμπεριφερθούν στο παιδί και τι ισορροπίες θα κρατήσουν στη διαπαιδαγώγησή του.
Επίσης, ολα τα μικρά παιδιά είναι κτητικά με τα πράγματα που θεωρούν δικά τους. Αρκετες φορές τα παιδιά δεν θέλουν να μοιράζονται πράγματα με τα αδέλφια τους. Στην πραγματικότητα, οι γονείς είναι αυτοί που θα ενθαρρύνουν τέτοιες συμπεριφορές, και αν όχι ανάμεσα στα αδέλφια, μπορούν με μεγάλη ευκολία να ενισχύσουν τη μοιρασιά και τη φροντίδα των άλλων με τους φίλους, τους συμμαθητές και με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Το να είσαι μοναχοπαίδι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι νιώθεις μοναξιά. Επίσης η παρουσία ενός αδελφού, δεν εγγυάται τη συνεχή ευτυχία του παιδιού και τη συντροφικότητα για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο γονιός που δίνει υπερβολική συνεχή προσοχή στο παιδί του μπορεί να το κάνει να εξαρτάται από αυτόν και να μην του επιτρέπει πρωτοβουλίες, και από την άλλη πλευρά ο γονιός μπορεί να καλλιεργεί την αυτοπεποίθηση, την εμπιστοσύνη και το θάρρος στο παιδί επιτρέποντας πρωτοβουλίες και να το κάνει ανεξάρτητο.
Στις περισσότερες πολύτεκνες οικογένειες η αντιπαλότητα και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα αδέλφια είναι ένα κοινό στοιχείο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα παιδιά που προέρχονται από αυτές τις οικογένειες μεγαλώνοντας θα γίνουν εχθρικά και μη φιλικά με τους άλλους. Με την ίδια λογική, το να είσαι μοναχοπαίδι δεν σημαίνει ότι γίνεσαι αυτόματα και αντικοινωνικός. Οι γονείς που ενθαρρύνουν τη συμμετοχή του παιδιού σε δραστηριότητες που επιτρέπουν την κοινωνικοποίηση, θα βοηθήσουν το παιδί να αποκτήσει κοινωνικές δεξιότητες και να δημιουργήσει φιλίες.
Κατά καιρούς έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες που μελετούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παιδιών που μεγαλώνουν με αδέλφια ή χωρίς αδέλφια. Σε όλες αυτές τις έρευνες, το κοινό εύρημα και συμπέρασμα είναι ότι τα μοναχοπαίδια δεν διαφέρουν και πολύ από τα παιδιά με αδέλφια. Ο Bill McKibben στο βιβλίο του Maybe One, τονίζει πως τα κοινωνικά στερεότυπα που αφορούν τα μοναχοπαίδια είναι τελείως λανθασμένα και όποιες διαφορές υπάρχουν, τείνουν να είναι υπέρ τους. Σε έρευνες έχει βρεθεί ότι τα μοναχοπαίδια έχουν υψηλότερα κίνητρα επίτευξης και προσαρμόζονται καλύτερα σε νέες καταστάσεις σε σχέση με τους συνομηλίκους τους. Επίσης, χαρακτηριστικά γνωρίσματα όπως ο αυτοέλεγχος, οι διαπροσωπικές δεξιότητες και ο συναισθηματικός έλεγχος, έχουν βρεθεί να είναι πιο ανεπτυγμένα στα μοναχοπαίδια σε ορισμένες περιπτώσεις.
Από την άλλη πλευρά όμως έχει βρεθεί ότι τα μοναχοπαίδια επηρεάζονται αρνητικά από τα στερεότυπα που τους αφορούν άσχετα αν αυτά είναι λανθασμένα ή όχι. Η κοινωνία έχει τεράστια επίδραση στον τρόπο που βλέπουν τα παιδιά αυτά τους εαυτούς τους και τους άλλους, καθώς και στον τρόπο που αλληλεπιδρούν με τον κόσμο. Επομένως, το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι είναι άδικο να κρίνουμε, να στιγματίζουμε και να βάζουμε ταμπέλες στα παιδιά για κάτι που δεν είναι καν στο χέρι τους να αλλάξουν. Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι είτε μεγαλώνουν ένα παιδί είτε παραπάνω από ένα, είναι αυτοί που θα δώσουν τις σωστές κατευθύνσεις στα παιδιά τους μέσα από την ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση που ακολουθούν.
Parentshelp.gr
