Απορίες παιδιών: υπάρχει η νεράιδα των δοντιών;

 

Η νεράιδα των δοντιών είναι ένας μύθος που χρησιμοποιείται για να παρακινήσουμε τα παιδιά να βγάλουν τα δόντια τους όταν αρχίζουν να κουνιούνται. Η ιδέα είναι ότι η νεράιδα θα ανταμείψει το παιδί με ένα μικρό δώρο ή χρήματα ως επιβράβευση για τον εξαφανισμό του δοντιού του. Ωστόσο, δεν υπάρχει πραγματικά μια νεράιδα των δοντιών. Είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά μας και να τους εξηγήσουμε τη σημασία της φροντίδας των δοντιών τους και πώς οι νέοι δόντια θα μας βοηθήσουν να μάθουμε να μασάμε τροφή και να μιλάμε καλύτερα.

Παραμύθι: Το ουράνιο τόξο

 

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσαν τα πιο όμορφα και ζωηρά χρώματα σε ένα μικρό Μαγικό Κόσμο. Όλα τα χρώματα ζούσαν ειρηνικά και ευτυχισμένα μαζί και δημιουργούσαν όλες τις χρωματιστές εικόνες που μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Ωστόσο , μερικά από τα χρώματα, είχαν αρχίσει να νιώθουν ανήμπορα και να προσπαθούν να βρουν τον δικό τους δρόμο στη ζωή. Ήταν το πράσινο και το κίτρινο. Δεν μπορούσαν να βρουν το σκοπό τους στον κόσμο και αισθάνονταν λιγότερο σημαντικά από τα άλλα χρώματα.

Για να βοηθήσουν τα δύο αυτά χρώματα, ο Θεός του Μαγικού Κόσμου αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ουράνιο τόξο. Έχτισε το ουράνιο τόξο από σύννεφα και έβαψε κάθε ακτίνα σε διαφορετικό χρώμα, που αντιστοιχούσε σε ένα από τα χρώματα του Μαγικού Κόσμου.

Το ουράνιο τόξο έλαμπε με όλα τα χρώματα του Μαγικού Κόσμου και ήταν μια πραγματικά μαγευτική όαση στη μέση ενός ανεπτυγμένου περιβάλλοντα. Όλα τα χρώματα σταμάτησαν να εργάζονται για να απολαύσουν το υπέροχο θέαμα του ουρανού.

Αλλά κανείς δεν αντιλήφθηκε ότι το πράσινο και το κίτρινο χρώμα είχαν εξαφανιστεί. Όλα τα χρώματα άρχισαν να ανησυχούν και έψαχναν για να τα βρουν. Τελικά, βρήκαν τα δυο αυτά χρώματα, κρυμμένα πίσω από ένα όμορφο πετράδι, δίπλα στο ουράνιο τόξο.

Τα χρώματα μπήκαν το πράσινο και το κίτρινο μέσα στην πορεία και τα οδήγησαν στο ουράνιο τόξο. Τα δυο αυτά χρώματα ήταν τόσο εντυπωσιακά πάνω στο ουράνιο τόξο, που το κάνανε να λάμπει ακομα περισσότερο.

Αυτό αποδείχθηκε ότι τα δυο αυτά χρώματα είχαν εξαιρετικές ικανότητες, μόνο που δεν είχαν βρει τον δικό τους δρόμο ακόμα. Τα χρώματα κατάλαβαν ότι όλα τα χρώματα ήταν σημαντικά στον Μαγικό Κόσμο και όλα είχαν ν' ανανεώνονται, τότε που συνεργάζονταν.

Αυτή είναι η ιστορία για το ουράνιο τόξο, που δείχνει στα παιδιά να εκτιμούν και να σέβονται τη διαφορετικότητα και τη συνεργασία σε μια ομάδα.

Παραμύθι: Ο μικρός ζαχαροπλάστης

 

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε ένας ζαχαροπλάστης που ζούσε μόνος του σε έναν μικρό ξύλινο οίκο. Ο ζαχαροπλάστης είχε ένα σκυλάκι που τον συνόδευε παντού και το λάτρευε πολύ.

Κάθε πρωί, ο ζαχαροπλάστης έβγαινε στον κήπο του και μαζεύει φρούτα για να κάνει τα γλυκά του. Ένα πρωί, όμως, πρόσεξε ότι τα φρούτα στο δέντρο του κήπου δεν είχαν χρώμα και δεν ήταν πλούσια σε γεύση.

Αποφάσισε να ψάξει και να βρει τον λόγο γιατί τα φρούτα δεν ήταν καλά. Τελικά, ανακάλυψε ότι ένα μικρό πουλάκι κατοικούσε στο δέντρο και έτρωγε τα φρούτα πριν προλάβουν να ωριμάσουν.

Αυτό έκανε το ζαχαροπλάστη να έχει ένα ιδέα. Πήρε το ποιο όμορφο πινέλο και τη πιο λαμπερή μπογιά του και άρχισε να ζωγραφίζει τα φρούτα στο δέντρο του κήπου.

Οι καρποί άλλαξαν χρώμα και γίνανε πλούσιοι σε γεύση, χάρη στη ζωγραφική του ζαχαροπλάστη. Το μικρό πουλάκι πλέον είχε αρκετό φαγητό και δεν άγγιζε τα φρούτα του κήπου.

Αυτή είναι η ιστορία του ζαχαροπλάστη που μαθαίνει στα παιδιά να παίζουν με τη φαντασία και να βρίσκουν λύσεις σε δύσκολα προβλήματα. Επίσης, δείχνει ότι υπάρχουν πάντα τρόποι για να κάνεις τον κόσμο γύρω σου πιο όμορφο.

Παραμύθι: Το κουνέλι που κατάφερε να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα.

 Μια φορά και έναν καιρό στην χώρα των αρκούδων ζούσε ένα κουνέλι που ήταν πολύ αποφασιστικό και θέλησε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Ήθελε να γίνει ο πρωταθλητής καρατέ στην χώρα του.

Αρχικά, οι άλλα ζώα απογοητεύτηκαν και γελούσαν με τον ιδέα του κουνελιού. Όμως, το κουνέλι δεν έδωσε σημασία σε αυτούς και συνέχισε να προπονείται σκληρά και να προσπαθεί να βελτιώσει τα κινήματά του.

Στο τέλος, με τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωσή του, το κουνέλι κατάφερε να γίνει ο πρωταθλητής καρατέ στην χώρα του. Ενώ όλοι οι άλλοι του γνωστοί του έλεγαν ότι δεν μπορεί, το κουνέλι αποδείχθηκε ότι ό,τι και αν φέρνει η ζωή, τίποτα δεν είναι αδύνατο αν αγωνιστείς και δουλέψεις σκληρά για να το πετύχεις.

Όπως λένε και τα περισσότερα αποφθέγματα  επιτυχίας, η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση είναι τα βασικά συστατικά για την επίτευξη των στόχων μας. Αν έχουμε έναν σαφή στόχο στο μυαλό μας και εργαζόμαστε σκληρά για να τον πετύχουμε, οι πιθανότητες επιτυχίας μας αυξάνονται πολύ.

Σημαντικό είναι επίσης να έχουμε υπομονή και να μην εγκαταλείπουμε εύκολα. Πρέπει να έχουμε στόχους που είναι εφικτοί αλλά και προκλητικοί, ώστε να μας κρατούν σε συνεχή προπόνηση και βελτίωση των δεξιοτήτων μας.

Πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι με την σκληρή δουλειά και την αφοσίωσή μας, μπορούμε να πετύχουμε ό,τι και αν θέλουμε στη ζωή μας.

Παραμύθι: Το κοριτσάκι που βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού

 Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια κοπέλα, το όνομα της ήταν Άννα. Η Άννα ήταν μια πολύ ευγενική, όμορφη και πρόθυμη κοπέλα που αγαπούσε να βοηθά στο σπίτι της μαμά της.

Μια μέρα, η μαμά της Άννας της ζήτησε να βοηθήσει στο να κάνουνι μαζί μια μεγάλη καθαριότητα στο σπίτι. Η Άννα δεν ήταν πολύ χαρούμενη όταν της είπε αυτό, γιατί ήθελε να παίξει με τις φίλες της αυτό το απόγευμα. Αλλά η μαμά της της είπε: "Άννα, είναι πολύ σημαντικό να βοηθάς στη δουλειά του σπιτιού γιατί έτσι μπορούμε να ζούμε σε ένα όμορφο, καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι. Αν μας βοηθάς καθημερινά, τότε θα έχουμε περισσότερο χρόνο για να παίζεις και να κάνεις τις αγαπημένες σου δραστηριότητες."

Η Άννα σκέφτηκε λίγο και συνειδητοποίησε πως η μαμά της είχε δίκιο. Οπότε, αποφάσισε να βάλει όλες τις δυνάμεις της για να βοηθήσει στην καθαριότητα του σπιτιού. Ενώ έκανε τις εργασίες, η Άννα σκέφτηκε πως θα μπορούσε να τραγουδάει ή να ακούει μουσική και έτσι να πάρει το μυαλό της από τις δουλειές.

Όταν οι δουλειές ολοκληρώθηκαν, η Άννα ένιωθε περήφανη για τον εαυτό της που βοήθησε στη δουλειά του σπιτιού, ενώ ταυτόχρονα, ήξερε ότι είχε χρόνο αρκετό για τις δικές της αγαπημένες δραστηριότητες.

Από εκείνη τη μέρα και μετά, η Άννα βοήθησε καθημερινά στη δουλειά του σπιτιού και το πάντα έχοντας ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, γνωρίζοντας ότι έκανε κάτι καλό για την οικογένεια της, και συγχρόνως είχε αρκετό χρόνο για να κάνει και τις δικές της αγαπημένες δραστηριότητες.

Πως μπορώ να αυξήσω τον μεταβολισμό μου;

 

Υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να αυξήσετε τον μεταβολισμό σας:

1. Αυξήστε την ποσότητα των θερμίδων που καταναλώνετε - Ο οργανισμός σας χρειάζεται θερμίδες για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες του. Αν καταναλώνετε περισσότερες θερμίδες από ό,τι έχετε συνηθίσει, ο μεταβολισμός σας θα αυξηθεί για να καλύψει αυτή την επιπλέον ενέργεια.

2. Ενεργοποιήστε το σώμα σας - Το σώμα σας χρησιμοποιεί περισσότερη ενέργεια όταν είναι ενεργό. Προσπαθήστε να περπατήσετε περισσότερο, να κολυμπήσετε, να τρέξετε, να κάνετε γιόγκα ή άλλη μορφή άθλησης.

3. Καθιερώστε αποτελεσματικές συνήθειες ύπνου - Ο αρκετός ύπνος είναι σημαντικός για την υγεία και το ευεξία σας, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει τον μεταβολισμό σας. Η έλλειψη ύπνου μπορεί να καταστήσει τον μεταβολισμό σας πιο αργό.

4. Αυξήστε τη μυϊκή μάζα - Οι μύες καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες από ό,τι το λίπος. Αν αυξήσετε τη μυϊκή σας μάζα, ο μεταβολισμός σας θα αυξηθεί επίσης.

Επιπλέον, θα πρέπει να αποφύγετε αρνητικές συνήθειες, όπως το κάπνισμα και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, που μπορούν να επηρεάσουν τον μεταβολισμό σας. Σημαντικό είναι επίσης να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας, ιδίως εάν έχετε οποιοδήποτε υποκείμενο πρόβλημα υγείας.

#μεταβολισμός 

Παραμύθι: Ο θαρραλέος ιππότης

 

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μακρινό βασίλειο, ζούσε ένας νεαρός ιππότης με όνομα Θεόδωρος. Ο Θεόδωρος ήταν πολύ τολμηρός και θαρραλέος και ήθελε πολύ να κατακτήσει το κακετικό κάστρο, που ήταν στο κεφαλέτο του βουνού. Όλοι οι ιππότες του βασιλείου είχαν αποτύχει να το κατακτήσουν και κανείς δεν είχε τολμήσει να πλησιάσει πολύ κοντά στο κάστρο, καθώς θεωρούνταν απαγορευμένος χρυσωρυχείος.

Ο Θεόδωρος δεν ενδιαφερόταν για τα χρήματα, αλλά για τη δόξα και την τιμή που θα λάμβανε αν κατάφερνε να κατακτήσει το κάστρο. Έτσι, επιβίβασε το άλογό του και ξεκίνησε την περιπέτειά του.

Ήταν ένα πολύ μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι, καθώς οι δρόμοι ήταν κακοτράχαλοι και υπήρχαν πολλοί εχθρικοί ιππότες που προσπαθούσαν να τον σταματήσουν. Ωστόσο, ο Θεόδωρος δεν ενδιαφερόταν για τους κινδύνους και συνέχιζε το ταξίδι του με αποφασιστικότητα.

Όταν φτάσει επιτέλους στα πόδια του βουνού, ο Θεόδωρος αντιμετώπισε μια καταιγίδα στο δρόμο του, αλλά δεν τον σταμάτησε. Εκείνη τη νύχτα, κατάφερε να φτάσει στο κάστρο και να πάρει τη σημαία του.

Οι κάτοικοι του κάστρου παραδόθηκαν χωρίς αγώνα και με τον ενθουσιασμό τους χρυσοί χυμένοι ρεύματα έσταζαν από τα ανοίγματα και τις συνθήκες του κάστρου.

Ο Θεόδωρος έγινε ένας ηρωικός ιππότης και του δόθηκε η υψηλότερη τιμή και δόξα που μπορούσε να λάβει ένας ιππότης στο βασίλειο.

Μέσω της ιστορίας αυτής, τα παιδιά μαθαίνουν την σημασία της αποφασιστικότητας, του θάρρους και του ότι με μεγάλη προσπάθεια και περιπέτεια μπορούν να επιτευχθούν μεγάλα στόχοι στη ζωή.

Παραμύθι: Τα μικρόβια

 

Μια μέρα, στο μαγικό κόσμο των μικροβίων, ένα μικρό μπακτηρίωμα με όνομα Μπακτερόλος αισθάνθηκε πολύ μόνο και απομονωμένο από τα υπόλοιπα μικρόβια. Όλα τα άλλα μικρόβια φαίνονταν να τον αποφεύγουν και να μην θέλουν να έχουν σχέση μαζί του.

Μετά από κάποιο χρόνο, ο Μπακτερόλος έμαθε ότι ο λόγος για τον οποίο όλα τα άλλα μικρόβια τον αποφεύγουν ήταν γιατί δεν έκανε κάποια χρήσιμη δουλειά στον κόσμο των μικροβίων. Είχε απομονωθεί και ήταν άχρηστο.

Εκείνο το βράδυ, ο Μπακτερόλος αποφάσισε να διορθώσει την κατάστασή του. Άρχισε να σκέφτεται ποια εργασία μπορούσε να κάνει για να γίνει χρήσιμος.

Σκέφτηκε πολύ και τελικά ανακάλυψε ότι μπορούσε να βοηθήσει στη διάσπαση των αποβλήτων και στον καθαρισμό του περιβάλλοντος.

Έτσι, ο Μπακτερόλος ξεκίνησε τη δουλειά του και άρχισε να φτιάχνει ένα ολόκληρο σύστημα φίλτρων για την καθαριότητα του περιβάλλοντος. Καθάρισε τα απορρίμματα, εξαλείφοντας έτσι ολόκληρες ομάδες άλλων μικροβίων που μπορούσαν να δημιουργήσουν ασθένειες και καταστροφές.

Έτσι, η δουλειά του Μπακτερόλου έγινε αναγνωρίσιμη και εκτιμήθηκε από όλα τα υπόλοιπα μικρόβια. Όλοι αντιλαμβάνονταν τη χρήσιμη δουλειά του και τα μικρόβια ξαναγίνονταν φίλοι του.

Μέσα από την ιστορία αυτή, τα παιδιά μαθαίνουν ότι ακόμα και τα μικρόβια μπορούν να είναι χρήσιμα στον κόσμο. Και όταν κάνουν αυτή τη δουλειά, γίνονται αναγνωρίσιμα από τους υπόλοιπους και κερδίζουν φίλους και σεβασμό.

Παραμύθι: Τα αστεράκια.

 

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό γαλαξία, ζούσαν τρία αστέρια: η Αλκυόνη, η Ελένη και η Καλλιόπη. Η Αλκυόνη ήταν ομορφότερη από τις άλλες δύο, με μια λάμψη που όλοι της την ζήλευαν. Οι τρεις αυτές φίλες έκαναν ταξίδια στον γαλαξία, εξερευνώντας τα απέραντα διαστημικά τοπία.

Σε μια από τις αποστολές τους, οι τρεις φίλες βρήκαν έναν πλανήτη που δεν είχε αστέρια και για αυτόν τον λόγο ήταν σκοτεινός και μοναχικός. Οι τρεις φίλες ένιωσαν συμπόνοια για τον πλανήτη και αποφάσισαν να του χαρίσουν ένα αστέρι. Όμως, δεν ήταν απλό να βρουν ένα αστέρι για να το δώσουν στον πλανήτη.

Πάνω σε ένα από τα ταξίδια τους, οι τρεις φίλες βρήκαν ένα αστέρι που είχε χαθεί. Το αστέρι ήταν τόσο θλιμμένο γιατί είχε χαθεί το λαμπερό του το μαγείρεμα, που το κράταγε και του έδινε την ενέργεια του. Οι τρεις φίλες προσέγγισαν το αστέρι και του εξήγησαν ότι είχαν ανάγκη από ένα αστέρι για να το χαρίσουν στον σκοτεινό πλανήτη για να φωτίσει τη ζωή εκεί.

Το αστέρι σκέφτηκε λίγο και συμφώνησε. Το έναυσμα έδωσε ο ήλιος, ο οποίος άνοιξε ένα στενό διάδρομο που επέτρεψε στο αστέρι να βρει το δρόμο του πίσω στον σκοτεινό πλανήτη. Το αστέρι δώρισε την λαμπρότητά του στον πλανήτη και τον διακόσμησε με χιλιάδες αστέρια, προσφέροντας του νέα φωτεινή ζωή. Ως ευγνώμονα δώρα για τον νέο τους φίλο, οι τρεις αστέρια γύρισαν πίσω στον γαλαξία και συνέχισαν να ταξιδεύουν και να ανακαλύπτουν νέους κόσμους μαγείας και θαυμάτων.

Και έτσι, οι τρεις φίλες, η Αλκυόνη, η Ελένη και η Καλλιόπη, έμαθαν τη σημασία της φιλίας και της αλληλεγγύης και έδωσαν ένα πανέμορφο δώρο στον σκοτεινό πλανήτη, μιας φοράς και έναν καιρό, σε ένα μακρινό γαλαξία.

Παραμύθι : τα ινδικά χοιριδια

 

Μια φορά κι έναν καιρό, στα βαθιά της ινδικής ζούγκλας, ζούσαν τρία χοιρίδια, Πίτζι, Μπίτζι και Νίτζι. Τα τρία χοιρίδια ζούσαν μαζί στο ίδιο σπιτάκι, κατασκευασμένο από σανίδες και χόρτα.

Ένα βράδυ, όταν τα χοιρίδια κοιμόντουσαν, μια μεγάλη λίμνη στην κοντινή περιοχή ξέσπασε από τις βροχοπτώσεις των προηγούμενων ημερών. Η πλημμύρα όλο και αυξανόταν και οι χοιρίδια ήξεραν πως ήταν καιρός να βρουν ένα νέο σπίτι.

Το πρώτο χοιρίδι, Πίτζι, σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερα να κατασκευάσει ένα νέο σπιτάκι από στρώματα χόρτου. Αλλά το σπιτάκι του Πίτζι, δεν άντεξε τη δοκιμασία της πλημμύρας και κατέρρευσε καθώς η λίμνη εξαπλώνονταν.

Το δεύτερο χοιρίδι, Μπίτζι, αποφάσισε να κατασκευάσει ένα σπίτι από καλαμιές. Δυστυχώς, και αυτό το σπιτάκι αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα με το προηγούμενο και κατέρρευσε κάτω από το βάρος του νερού.

Το τρίτο χοιρίδι, Νίτζι, κατασκεύασε ένα σπίτι από πέτρες και πύραυλο. Παρόλο που έπεσε ένας πυρετός από κάποια φλόγα, το σπιτάκι αντιπρόσωπευε το αποτελεσματικότερο και ανθεκτικότερο από όλα τα άλλα σπιτάκια. Το Νίτζι έμεινε μέσα στο σπίτι του και περίμενε έως ότου ο κίνδυνος να περάσει.

Τα ινδικά χοιρίδια από την ιστορία αυτή μάθαινουν την σημασία της σκληρής δουλειάς και της προσοχής στην λήψη σοβαρών αποφάσεων, χωρίς να βιαστούν και να πάρουν τις πιο ευάλωτες επιλογές.