Μια φορά κι έναν καιρό, στα βαθιά της ινδικής ζούγκλας, ζούσαν τρία χοιρίδια, Πίτζι, Μπίτζι και Νίτζι. Τα τρία χοιρίδια ζούσαν μαζί στο ίδιο σπιτάκι, κατασκευασμένο από σανίδες και χόρτα.
Ένα βράδυ, όταν τα χοιρίδια κοιμόντουσαν, μια μεγάλη λίμνη στην κοντινή περιοχή ξέσπασε από τις βροχοπτώσεις των προηγούμενων ημερών. Η πλημμύρα όλο και αυξανόταν και οι χοιρίδια ήξεραν πως ήταν καιρός να βρουν ένα νέο σπίτι.
Το πρώτο χοιρίδι, Πίτζι, σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερα να κατασκευάσει ένα νέο σπιτάκι από στρώματα χόρτου. Αλλά το σπιτάκι του Πίτζι, δεν άντεξε τη δοκιμασία της πλημμύρας και κατέρρευσε καθώς η λίμνη εξαπλώνονταν.
Το δεύτερο χοιρίδι, Μπίτζι, αποφάσισε να κατασκευάσει ένα σπίτι από καλαμιές. Δυστυχώς, και αυτό το σπιτάκι αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα με το προηγούμενο και κατέρρευσε κάτω από το βάρος του νερού.
Το τρίτο χοιρίδι, Νίτζι, κατασκεύασε ένα σπίτι από πέτρες και πύραυλο. Παρόλο που έπεσε ένας πυρετός από κάποια φλόγα, το σπιτάκι αντιπρόσωπευε το αποτελεσματικότερο και ανθεκτικότερο από όλα τα άλλα σπιτάκια. Το Νίτζι έμεινε μέσα στο σπίτι του και περίμενε έως ότου ο κίνδυνος να περάσει.
Τα ινδικά χοιρίδια από την ιστορία αυτή μάθαινουν την σημασία της σκληρής δουλειάς και της προσοχής στην λήψη σοβαρών αποφάσεων, χωρίς να βιαστούν και να πάρουν τις πιο ευάλωτες επιλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου