Να φωναζω "Βοήθεια!!! Το παιδί μου!! και να μην βρισκεται κανενας τριγυρω!! Λιποθύμησε μπροστα στα ματια μου, ασπρισε ολόκληρη και μελανιασαν τα χειλη της... Ένοιωσα να την χάνω... Χριστε και παναγια μου.... Αυτο που εζησα σημερα να μην μου ξανασυμβει!!
Ειχαμε βγει για βολτα πρωι πρωι, 8.30 πηγαμε σε ενα καταστημα παιχνιδιων, αγορασαμε καινουρια παιχνιδια και κατα τις 11.30 γυρισαμε παλι πισω, πριν αρχισει να κανει πολυ ζεστη. Ετρεχε η μικρη απο τη χαρα της να μπει στο σπιτι για να παιξει με τα καινουρια της παιχνιδια ώσπου σκονταφτει και πεφτει στο τσιμεντο, στην εισοδο της πολυκατοικιας... Γρατζουνισε γονατο και αγκωνα, εκλαψε οπως ειναι φυσικο αλλα μολις ειδε να τρεχει αιμα απο τις πληγες της, γονατίζει και σωριάζεται κατω... Λιποθυμά!! Πανικοβληθηκα, ειχε ασπρισει ολοκληρη, μελανιασαν τα χειλη της! Δεν ηξερα τι να κανω! Στο ενα χερι κρατουσα το 2,5 μηνων μωρακι και στο αλλο μια μεγαλη τσαντα γεματη παιχνιδια και πανες. Πεταω τα πραγματα απο τα χερια μου σε δευτερολεπτα, το μωρο ομως δεν μπορουσα να το ακουμπησω πουθενα πανω στο τραχυ τσιμεντο. Γονατιζω κατω και αυθορμητα μου βγαινει να την χτυπησω στο στηθος για να αναπνευσει. Να φωναζω βοηθεια και να μην κυκλοφορει ψυχη εκεινη την ωρα! Ημουν ετοιμη να αφησω και το μωρο κάτω. Ευτυχως συνηλθε αμεσως το κοριτσι μου και αρχισε παλι να κλαιει. Λιγα δευτερολεπτα που μου φάνηκαν αιωνας. Ημουν γονατισμενη κατω αγκαλια με την ακομα ζαλισμενη, ξαπλωμένη κατάχαμα και τρομαγμενη μικρουλα μου, το μωρο στο αλλο χερι και κανενας να μην περνάει απο εκει.. Ενας πολυσυχναστος δρομος που ετυχε εκεινη την ωρα να ειναι νεκρος. Θα το σκεφτω πολυ σοβαρα πλεον να ξαναβγω απο το σπιτι μονη μου με ενα νεογεννητο αγκαλια και το νηπιακι μου.
Μετά απο συζήτηση με τον παιδιατρο έμαθα ότι η λιποθυμία συμβαίνει αρκετα συχνα σε παιδια που κρατάνε την αναπνοή τους όταν κλαινε ή όταν βλέπουν αίμα.
Αυτό που μπορουμε να κάνουμε εμεις που ειμαστε παρόντες στο περιστατικό ειναι:
Να αφήσουμε το παιδί ξαπλωμένο κάτω μέχρι να συνέλθει
Του κρατάμε το κεφάλι στα πλάγια σε περιπτωση που κάνει εμετό απο τον φόβο του.
Αφού συνέλθει του βρέχουμε λίγο το μέτωπο και του δίνουμε να πιει μια γουλια νερο.
Ειχαμε βγει για βολτα πρωι πρωι, 8.30 πηγαμε σε ενα καταστημα παιχνιδιων, αγορασαμε καινουρια παιχνιδια και κατα τις 11.30 γυρισαμε παλι πισω, πριν αρχισει να κανει πολυ ζεστη. Ετρεχε η μικρη απο τη χαρα της να μπει στο σπιτι για να παιξει με τα καινουρια της παιχνιδια ώσπου σκονταφτει και πεφτει στο τσιμεντο, στην εισοδο της πολυκατοικιας... Γρατζουνισε γονατο και αγκωνα, εκλαψε οπως ειναι φυσικο αλλα μολις ειδε να τρεχει αιμα απο τις πληγες της, γονατίζει και σωριάζεται κατω... Λιποθυμά!! Πανικοβληθηκα, ειχε ασπρισει ολοκληρη, μελανιασαν τα χειλη της! Δεν ηξερα τι να κανω! Στο ενα χερι κρατουσα το 2,5 μηνων μωρακι και στο αλλο μια μεγαλη τσαντα γεματη παιχνιδια και πανες. Πεταω τα πραγματα απο τα χερια μου σε δευτερολεπτα, το μωρο ομως δεν μπορουσα να το ακουμπησω πουθενα πανω στο τραχυ τσιμεντο. Γονατιζω κατω και αυθορμητα μου βγαινει να την χτυπησω στο στηθος για να αναπνευσει. Να φωναζω βοηθεια και να μην κυκλοφορει ψυχη εκεινη την ωρα! Ημουν ετοιμη να αφησω και το μωρο κάτω. Ευτυχως συνηλθε αμεσως το κοριτσι μου και αρχισε παλι να κλαιει. Λιγα δευτερολεπτα που μου φάνηκαν αιωνας. Ημουν γονατισμενη κατω αγκαλια με την ακομα ζαλισμενη, ξαπλωμένη κατάχαμα και τρομαγμενη μικρουλα μου, το μωρο στο αλλο χερι και κανενας να μην περνάει απο εκει.. Ενας πολυσυχναστος δρομος που ετυχε εκεινη την ωρα να ειναι νεκρος. Θα το σκεφτω πολυ σοβαρα πλεον να ξαναβγω απο το σπιτι μονη μου με ενα νεογεννητο αγκαλια και το νηπιακι μου.
Μετά απο συζήτηση με τον παιδιατρο έμαθα ότι η λιποθυμία συμβαίνει αρκετα συχνα σε παιδια που κρατάνε την αναπνοή τους όταν κλαινε ή όταν βλέπουν αίμα.
Αυτό που μπορουμε να κάνουμε εμεις που ειμαστε παρόντες στο περιστατικό ειναι:
Να αφήσουμε το παιδί ξαπλωμένο κάτω μέχρι να συνέλθει
Του κρατάμε το κεφάλι στα πλάγια σε περιπτωση που κάνει εμετό απο τον φόβο του.
Αφού συνέλθει του βρέχουμε λίγο το μέτωπο και του δίνουμε να πιει μια γουλια νερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου